De vrouw van Arie Otten (67) kreeg twaalf jaar geleden hartproblemen en onderging in 2012 een harttransplantatie. Sindsdien gaat het goed met haar.
‘Mijn vrouw veranderde van een actieve vrouw in iemand die altijd ziek en vermoeid was. Alleen met een traplift kon ze de trap op. De pompfunctie van haar hart bleek niet goed te werken; een harttransplantatie was de enige optie. Zonder te twijfelen nam ik drie maanden onbetaald verlof. Het enige wat ik wilde was mijn vrouw beter maken, ik deed alles wat in mijn macht lag. Verplichtingen vanuit werk leken ineens onbelangrijk.’
‘Ik probeerde haar op te beuren en sterk te zijn, maar vaak dacht ik: waar gaat dit heen? Ik voelde mij machteloos. In 2012 kregen we eindelijk een oproep voor een harttransplantatie, alles ging in een stroomversnelling. Mijn vrouw huilde veel, maar ik huilde nooit mee. Ik zei altijd: “We zitten samen in een schuitje, we moeten meevaren met het water. Maar er komt een dag dat we aan wal komen.” Natuurlijk wist ik wel dat de transplantatie fataal kon zijn. Ik dacht: ik mag vervroegd met pensioen, maar straks is mijn vrouw er niet meer. Wat moet ik dan? Tegen haar sprak ik die angsten nooit uit.’
Harttransplantatie
‘De harttransplantatie was op vrijdag de 13e. Onderweg naar het ziekenhuis telde ik op mijn vingers achter mijn rug op welke dag de begrafenis zou zijn als de operatie niet zou slagen. Maar haar nieuwe hart klopte, dat was geweldig nieuws. Na negentien dagen mocht ze mee naar huis, eindelijk zou ons leven weer normaal worden. Alle mensen in de straat hadden de vlag uitgehangen om haar te verwelkomen. Samen met de lieve kaartjes, mailtjes en bezoekjes gaf ons dat heel veel steun. Vanaf dat moment zijn we alle goede en gezonde momenten in het leven gaan vieren. Na de eerste, grote controle hebben we samen de Domtoren beklommen. Het meest geniet ik van de momenten dat ik mijn vrouw zie spelen met onze kleinkinderen.’
Tips van Arie
- Stuur groepsmails naar vrienden en familie. Lees de mails die je terugkrijgt voor aan je partner.
- Zoek naar lotgenoten. Ik las elke dag een blog van een meisje van twintig die schreef over haar harttransplantatie. Het geeft steun om te weten dat anderen hetzelfde doormaken.
- Vier alle positieve gesprekken en ontwikkelingen en hou je daar aan vast.
Informatie voor naasten
Als naaste heb je zoveel vragen, maar vaak geen duidelijke antwoorden. En daarin ben je niet de enige. Door goed te luisteren naar naasten hebben wij gemerkt dat bepaalde vragen steeds terugkeren.
Samen met naasten verzamelden en beantwoordden we deze vragen.
Meer weten over harttransplantatie?
