Ook dit jaar gaat Sander Lusink (42) op 26 november uit eten met alle mensen die zijn leven hebben gered: zijn trainer, de cardioloog en iedereen die iets voor hem heeft betekend. ‘s Ochtends brengt hij een taart naar de brandweer die op tijd ter plaatse was met een AED. Dankzij hen overleefde hij een hartstilstand.
‘Ik herinner mij nog dat ik ging trainen in het Vondelpark met mijn bootcampgroep. Het was een koude novemberavond in 2012. Ineens voelde ik druk op mijn borst. “Blijf maar even rustig”, hoorde ik iemand nog zeggen, daarna werd alles zwart.’ Hij wordt gereanimeerd door zijn trainer, de brandweer arriveert met een AED en Sander wordt opgehaald door de ambulance. In het ziekenhuis hoort hij dat hij een hartstilstand heeft gehad. ‘Dat is natuurlijk bizar op zo’n jonge leeftijd. Ik belde een bevriende cardioloog en vroeg hem langs te komen. “Ja, hoor San”, lachte hij. “We gaan zo een gin-tonic drinken”. Toen heb ik mijn arts de telefoon gegeven. Een uur later stond die vriend naast mijn bed.’ Sander wordt gedotterd aan zijn linker kransslagader en krijgt een stent van 2 cm.
Alleen maar werk
‘Eigenlijk is het niet zo gek, maar dat besef je pas achteraf’, vertelt Sander. ‘Als ik foto’s van mijzelf terugkijk uit die tijd, zie ik vooral hele dikke wallen en een heel wit koppie. Dat beeld hoop ik nooit meer in de spiegel te zien, dan trek ik meteen aan de bel.’ Sander wijt zijn hartaanval aan stress. ‘Dat moet wel.’ Als twaalfjarig jongetje rolde hij in het familiebedrijf Oger, een luxe herenmodeketen. ‘Ik heb altijd keihard gewerkt. Ik studeerde hard, maakte promotie en kreeg al snel de rol van marketing director. In 2012 was het crisis. Dat betekent: alle hens aan dek. Mijn relatie ging uit en ik werkte dag en nacht. Het najaar is altijd het spannendste: ga je winst draaien of niet? Ik stond continu onder stress. Nu weet ik dat er meer is dan werk, maar toen zat ik zo in die bubbel.’
Niet meer dezelfde Sander
Sander besluit tijdens zijn hartrevalidatie bij zijn moeder in te trekken. ‘Als je net uit een hartstilstand komt, is het net alsof er een vrachtwagen over je lichaam heeft gereden, dat heb ik zo onderschat. Na een paar maanden werd ik gewoon weer gebeld door vrienden; “San, ga je mee de kroeg in?”, maar dat kon ik helemaal niet. Op een gezellige avond drink ik nog weleens twee drankjes, maar zeker geen tien, zoals vroeger. Al snel zeiden mensen dat ik er goed uitzag, logisch ze waren mijn witte koppie gewend, dat maakte het voor mij juist moeilijk. Mijn lichaam is verouderd, gevoeliger geworden. Ik ben er nog, maar ik ben niet meer dezelfde. Na mijn hartstilstand heb ik er een andere Sander voor teruggekregen.’ Eigenlijk is Sander zijn nieuwe zelf nog steeds aan het uitvinden. ‘Dat is een zoektocht’, vertelt hij. ‘Je gaat meer nadenken. Ik was benieuwd waar mijn angsten zitten, hoe ik rustig kan worden in mijn hoofd en waar ik nou energie van krijg. Daar heb ik professionele hulp voor gezocht, een psycholoog, maar ook een hypnotherapeut. Ik heb geleerd wat stress doet met mijn lichaam, het is een enorme aanslag. 16 uur per dag werken, dat is niet goed voor een mens, je gaat letterlijk kapot, dat is wel gebleken.’
Energie één keer verdelen
Alles gebeurt met een reden vindt Sander. Zijn hartaanval heeft duidelijk gemaakt dat een rol als marketing director of CEO helemaal niet bij hem past. Hij voelt zich prettig in zijn nieuwe rol als brand director en mede-eigenaar. ‘Mijn broer is nu naast inkoop directeur ook CEO. Natuurlijk voel ik mij weleens schuldig dat ik niet zoveel energie heb als de rest van het team en minder vaak op kantoor ben. Ik heb gewoon minder energie dan voorheen. Toen ik weer begon met werken, was ik snel overprikkeld, ik kon mij slecht concentreren, dat was echt nieuw voor mij. Nu werk ik dus af en toe lekker thuis of sta ik in de winkel als gast heer. Ik kan mijn energie maar één keer verdelen.’
Samen het leven vieren
‘Ik heb nog een kans gekregen, zo zie ik dat echt’, zegt Sander stellig. ‘Dan moet ik daar nu niet te laconiek mee omspringen, dus ga ik een stuk minder uit. Ik leef gezond, maak bewustere keuzes, dat deed ik voorheen niet.’ Sporten hoort daar nu meer bij dan ooit. ‘Ik train drie keer in de week met mijn trainer. Sporten verhoogt je bloedcirculatie en werkt stress verlagend.’
Eigenlijk is er voor Sander maar één ding echt belangrijk: aandacht besteden aan mensen waar je echt een goed gevoel bij hebt. 26 november is het zeven jaar geleden dat hij een hartaanval kreeg. Nog steeds viert hij deze dag het leven, samen met alle mensen die in die tijd iets voor hem hebben betekend, van zijn cardioloog tot zijn bootcamptrainer. Elk jaar gaat hij eerst ’s ochtends naar de brandweerkazerne met een taart. ‘Zij hebben ervoor gezorgd dat ik er nu nog ben, daar wil ik ze elk jaar voor bedanken.’
