Ritmestoornissen, hebben die enig nut?

Bert heeft last van een hartritmestoornis en heeft in de afgelopen jaren ondervonden wat voor hem de kans op een ritmestoornis vergroot.

“Wie last heeft van boezemfibrilatie en hartritmestoornissen, zoals ik, heeft de neiging om er voortdurend oorzaken voor te zoeken. Cardiologen bekijken de zaken puur fysiek en als specialist. Ze pakken de zaak lokaal aan, met medicatie of een ablatie. Ze zien vurende cellen, een sinus- en AV-knoop die ontregeld raakt, maar ik heb als patiënt niet de ervaring dat ze veel doen met de informatie die ik geef over de mogelijke oorzaken die ik meen te beleven.

Mogelijke oorzaken

Fora op internet vullen dat gat. Daar is een labyrint van oorzaken te vinden. Het wappert alle kanten uit. Mensen geven aan dat ze vaak overslagen hebben na het eten, ritmestoornissen krijgen na het eten van voedingsproducten met histamine-liberators, anderen gooien het op te snel of te laat eten en weer een ander beveelt yoga aan, omdat je ademhaling de ritmestoornissen kan beïnvloeden.

Ook het homeopathische circuit heeft allerlei producten om iets tegen hartritmestoornissen te doen en dan zijn er nog de eigen probeersels. Mensen die aan ritmestoornissen lijden, willen er dolgraag vanaf, en menen dat dat alleen maar kan als ze de oorzaak te pakken hebben. De echte. En ergens beseffen ze dat dat verder gaat dan lokale oplossingen.

Voorspellen hartritmestoornissen

Ik ben ervan overtuigd geraakt in de afgelopen 13 jaar (want zolang heb ik al te maken met het fenomeen) dat het lichaam een eenheid is, en dat hartritmestoornissen een afgeleide zijn van de samenwerking van afzonderlijke onderdelen van je totale systeem. Het is een soort topje van de ijsberg; de laatste schakel in een keten van activiteit, waarin maag, lever, pancreas, galblaas en darmen hun eigen bijdrage leveren.

Ik kan mijn ritmestoornissen tegenwoordig redelijk voorspellen. Ik krijg ze als ik teveel eet, te snel eet of te laat eet. Niet altijd, maar als ik er een heb, is dit meestal het geval. De kans dat ik ze krijg, neemt toe als ik koffie, bepaalde kazen, alcohol of chocola neem. En als ik te druk ben geweest of me ergens druk over maak dan neemt de kans ook toe, net als bij overmatige sportbeoefening. Ik heb bijvoorbeeld lang hardgelopen, maar dat doe ik niet meer, want ook dat kan een trigger zijn.

Als er stress is in combinatie met een van de genoemde zaken, dan is er ook een grotere kans dat ik een ritmestoornis krijg. Ik let dan ook goed op de hierboven genoemde zaken en probeer met meditatiesessies van een half uur per dag mijn systeem rustig te krijgen. Meestal lukt dat, en ik krijg, door goed op te letten, nu nog eens in de 6 weken een hartritmestoornis.

Als ik er een heb, valt er weinig te zeggen over de tijdsduur. Dat varieert van 1 tot 12 uur. Ik voel dan de hele tijd aan mijn pols omdat ik wil dat het over gaat. Wat het niet doet. Het beste kan je gaan liggen of zitten, een beetje ontspannen, en wachten tot hij over is. Dat vraagt iets van je geduld. ’s Nachts is het onhandig om een ritmestoornis te krijgen; je krijgt te weinig slaap, maar ook overdag is het niet prettig, want dan moet je werken.

Ander tempo

Ik ben geableerd; een half jaar kon ik zonder medicatie en had ik helemaal geen last meer. En ineens, toen ik stress had en koffie en wijn had gedronken, was het mis. Ik kreeg een ritmestoornis van drie uur en daarna nog een stuk of vijf in het afgelopen half jaar. Daarvan baalde ik, want het is lastig en ook irritant. Ik zou graag een tweede ablatie willen.

Ik ben nu bijna 60 en heb gemerkt dat ik alles in een iets lager tempo moet doen; eten, sporten en leven. Ik hoef niet als een bejaarde te leven, mag blij zijn en vrolijk, en kan prima sporten maar gewoon iets rustiger. Slapen is ook belangrijk, al kan je na een goede lange nacht ook zomaar een boezemfibrilatie krijgen.

Veiligheidsbewakers

Ik denk dat ik een zekere gifintolerantie heb, een systeem dat door temperament wat gemakkelijker cortisol afgeeft, waardoor ik stressgevoelig ben. Ook denk ik dat mijn maag en darmen trager werken dan ik soms eet. Let ik daarop, dan gaat het een stuk beter. Dat neemt niet weg dat cardiologen gelijk hebben over mijn hart. De Sinus- en AV-knoop zijn kwetsbaar en daar moet ik mee leren leven. Ze zijn ook mijn waarschuwers en vertellen me precies als ik over mijn grens heen ben gegaan. Het zijn de veiligheidsbewakers van mijn gezondheid geworden. Als ik fysieke grenzen overga, word ik teruggefloten. Ik heb dat ook geleerd hartritmestoornissen te zien als onhandige, maar nuttige reacties van mijn lichaam. Met een lage dosering bètablokkers (20 mg propranolol) gaat het eigenlijk prima. Maar ik wil toch nog een poging doen om er vanaf te komen. Gezond leven kan ik nu zelf beter. Ik ben sinds 3 jaar terug 24 kg lichter en weeg nu 83 kg. Dankzij mijn ritmestoornissen hoor ik voortdurend dat ik er goed uit zie ‘voor mijn leeftijd’. Dat is winst en voelt goed.”