Peter vertikt het om achter de geraniums te zitten. Sinds zijn hersenbloeding in 2014 loopt hij elke dag 4 tot 8 kilometer. ‘Ik houd een stappenteller bij. Ik ben inmiddels van Zeist naar Moskou gelopen en terug. Ik heb er wel 3,5 jaar over gedaan, maar dat hindert niet.’
‘Het klinkt misschien cliché, maar het is belangrijk om te kijken naar wat je wel kunt in plaats van wat je niet kunt. Golfen vind ik nog steeds leuk, al ben ik minder goed dan vroeger. Dan sla ik maar wat minder ver. Als ik überhaupt de bal raak.’
‘Na mijn hersenbloeding gaat alles alleen een stukje minder soepel dan voorheen. Maar dat is ook niet zo gek als je je bedenkt dat ik aan de linkerkant volledig verlamd was. Ik heb alles opnieuw moeten leren. Lopen, eten, slikken; soms kauwde ik mijn hele wang kapot tijdens het eten. Ik kon mijn geluk niet op toen ik mezelf weer schoon kon houden. Het is heel onwerkelijk als je ineens dat stukje zelfstandigheid weer terug krijgt, terwijl je daar eerst nooit over nadacht.’
‘Dit was het dan’
Peter voelde de hersenbloeding totaal niet aankomen. ‘Het was een hele normale ochtend. Ik besloot lekker in bed te blijven liggen, omdat het die avond daarvoor laat was geworden. Volgde een beetje golf op tv en had mijn iPadje in de buurt. Helemaal relaxed. Op een gegeven moment kreeg ik dorst. De kraan heb ik nooit gehaald. Ineens was ik volledig verlamd. Mijn vrouw zat al in de tuin. Gelukkig hoorde ze mij roepen. Mijn eerste gedachte was: dit was het dan. Maar ik was niet in paniek, alles ging totaal langs me heen. Ik was letterlijk én figuurlijk verlamd. Mijn vrouw belde 112. Vanaf dat moment ben ik vijf weken kwijt.’
Het eerste wat Peter zich herinnert is de logopediste met een blauw boekje. ‘Ik zag allerlei verhaaltjes staan die andere behandelaars over mij hadden geschreven. Heel onwerkelijk. Ze zei: “Anders moet je je tweets eens teruglezen.” Peter was met stomheid geslagen. Hij herinnerde zich niks van de tweets die hij de afgelopen vijf weken had geplaatst. ‘Het bleek dat ik inderdaad elke dag iets had geschreven tijdens mijn verblijf in het revalidatiecentrum. De teksten stonden vol taalfouten, dat was eigenlijk niks voor mij.’
Een halflege accu
In het revalidatiecentrum kan Peter zijn eigen situatie goed relativeren. ‘Ik zou toch al met pensioen gaan. Helaas ben ik daar ook veel jonge mensen tegengekomen. Een veertiger met een eigen autobedrijf, hij was volledig verlamd. Dan ben je pas ver van huis.’ Ondanks het feit dat Peter weer leert lopen, kan hij niet ontkennen dat zijn eigen leven ook is veranderd. Zijn mobiliteit aan de linkerkant is niet optimaal. ‘De mensen in het dorp weten wat er met mij is gebeurd, dat vind ik helemaal niet erg. Soms stond ik bij de Albert Heijn in de rij en begon ik spontaan te huilen. Vooral in het begin was dat heel erg. Daar kan ik niks aan doen, er is toch iets veranderd in je hersens. Maar ik schaam mij nergens voor.’
Zijn energie moet hij nu beter verdelen. ‘Mijn dag begint nu vaak met een halflege accu. Ik ben sneller moe en kan mij minder goed concentreren dan vroeger. Op een drukke dag probeer ik ’s middags even te liggen. Ik zit nog steeds in de gemeenteraad en ben vorige week gewoon in twee dagen naar Wenen gereden. Dan merk ik het wel dat ik even niet heb gelegen, maar ik red mij prima.’
Praten en accepteren
‘Toch is het niet de patiënt, maar de partner die de grootste klap krijgt’, stelt Peter. ‘Voor mijn vrouw waren al die onderzoeken heel heftig. Gaat hij het overleven? Wordt hij weer de oude? Ik zeg altijd: ik ben niet veranderd, de rest van de wereld is veranderd. Maar dat is natuurlijk niet zo. Ik heb een korter lontje dan voorheen. Eerlijk gezegd was ik al niet heel geduldig. Ik weet dat ik niet altijd even redelijk ben, dan merk ik toch weer dat er iets in mijn hersens is veranderd. Vooral voor je omgeving is dat lastig. Mijn tip voor anderen: praten. Wij hebben bij een psycholoog gelopen. Accepteer hulp en denk niet dat je het allemaal alleen kan. En maak tijd voor elkaar. Laatst waren wij lekker in Scheveningen en hebben wij heerlijk over de boulevard gelopen, dat zijn de momenten waar het om gaat.’
Peter Timofeeff (1950) is voormalig meteoroloog, tv-persoonlijkheid en politicus. Hij is gemeenteraadslid van de partij SEYST.nu in de gemeente Zeist. Peter is getrouwd met Elisabeth, vader van drie dochters: Estelle, Inge en Sylvia. En grootvader van drie kleindochters: Pien, Emmy en Sofie.
Hersenbloeding
Een hersenbloeding ontstaat door een scheurtje in een bloedvat. Een beroerte door een hersenbloeding komt veel minder vaak voor dan een herseninfarct. Bij een hersenbloeding stroomt er bloed uit een gescheurd bloedvat in of rond de hersenen. Het bloed hoopt zich op en duwt het hersenweefsel weg. Hierdoor raakt het hersenweefsel beschadigd. Meer informatie en wat Harteraad voor jou kan doen vind je op www.harteraad.nlhersenbloeding
Dit artikel verscheen in ons magazine. Wil je ook het Harteraad magazine ontvangen? Word dan lid, dan ontvang je het Harteraad magazine drie maal per jaar. Wist je dat veel zorgverzekeraars het lidmaatschap van Harteraad vergoeden?
