Henk Jan, eigenaar van Tony’s Chocolonely, werd eind 2013 getroffen door een beroerte. Hij was toen 40 jaar.
‘Ik werd wakker en voelde dat er iets in mijn lichaam niet klopte. Toch stapte ik de auto in richting mijn werk. Op kantoor werd het rare gevoel alleen maar erger. Ik kwam niet meer uit mijn woorden en praatte warrig. Wat ik toen deed? Via Wikipedia proberen te achterhalen wat er met mij aan de hand was. Met één oog halfdicht probeerde ik te lezen wat er op het scherm stond. Het leek een beroerte te zijn. En toch bleef ik ontzettend rustig. Belde zelfs eerst nog een collega, met de vraag of ze al mijn verantwoordelijkheden bij Tony’s Chocolonely een tijd over wilde nemen. Alsof ik aanvoelde wat er met me aan de hand was.’
Kleinere wereld
‘Ik voelde me rustig, maar kwetsbaar. Wat me overkwam was zoveel groter dan ik, ik moest me wel overgeven. Uiteindelijk aangekomen in het ziekenhuis, waar ik door een collega naartoe was gebracht, bleek er inderdaad iets mis te zijn met mijn hersenen. Toen kwam ik in de medische molen. Ik lag vier dagen in het ziekenhuis. Daar werd ik van top tot teen gescand, ik kreeg cholesterolverlagende en stolseloplossende medicijnen. Ik had vooral veel moeite om mijn gedachten onder woorden te brengen. En die dan uitspreken, was al helemaal onmogelijk. Je wereld wordt dan opeens een stuk kleiner. Je begint de dag met het idee om te gaan werken en dan eindig je in het ziekenhuis én weet je dat je voorlopig niets kunt. In ieder geval niet op hetzelfde niveau.’
Wie wil je zijn?
‘In het ziekenhuis werden ieder uur drie vragen gesteld, steeds dezelfde: “Waar ben je, waarom ben je hier en wat is de datum?” De eerste twee vragen antwoordde ik met gemak, maar de derde niet. Dat was frustrerend. Urenlang lag ik naar de datum te kijken en toch kon ik de logica niet vinden. Je kunt jezelf niet meer vertrouwen, dat is de grootste tik die ik heb gehad. Na mijn beroerte ben ik gaan nadenken over wie ik wil zijn. Ik wil een beter mens zijn. En vooral meer tijd aan dingen besteden die belangrijk zijn. Mijn gezondheid en gezellige dingen doen met mijn twee kinderen. Ik wil straks geen spijt hebben dat ik niet heb geleefd op een manier die mij gelukkig maakt. Zo lang ik de dingen doe waarvan ik gelukkig word, ben ik niet bang nog eens getroffen te worden door een beroerte. Tony’s Chocolonely is ontzettend mooi werk. Mijn werk is mijn alles. Ik ben dan ook zo dankbaar dat ik nu weer op mijn oude niveau presteer. Daar heeft een jaar lang revalideren voor gezorgd. Daar ging ik ook echt voor. Kort nadat ik weer aan het werk ging, werd ik Amsterdamse Ondernemer van het jaar. Zo gaaf! Die prijs had ik nooit gewonnen zonder dat mijn team haar verantwoordelijkheid had genomen. Maar werk is en blijft wel werk. En dat weet ik nu.’
Een beroerte (CVA) is de verzamelnaam voor een herseninfarct en een hersenbloeding. Bij een beroerte werkt plotseling een deel van de hersenen niet meer. Een beroerte kan leiden tot (gedeeltelijke) verlammingen aan een zijde van het lichaam, spreek- en taalstoornissen, stoornissen in het zien, verwaarlozing (neglect) van een lichaamszijde en veranderingen in gedrag en persoonlijkheid.
Dit artikel verscheen in ons magazine. Wil je ook het Harteraad magazine ontvangen? Word dan lid, dan ontvang je het Harteraad magazine drie maal per jaar. Wist je dat veel zorgverzekeraars het lidmaatschap van Harteraad vergoeden?
