Sharine heeft na twee hartoperaties een mechanische hartklep en een pacemaker. Mede door haar gezondheidstoestand kwam zij vanuit Curaçao in Nederland terecht. Zij vertelt over haar ziekte en haar migratiegeschiedenis.
“Ik was 16 toen ik ziek werd op mijn eiland Curaçao. Bijna een jaar lang ging ik ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Uiteindelijk bleek een slecht functionerende hartklep de oorzaak te zijn voor mijn gezondheidsklachten. Een maand na mijn 17e verjaardag werd ik naar Nederland gestuurd voor een hartklepoperatie. Na een verblijf van enkele weken in Nederland kon ik weer naar de Antillen. Alles ging lange tijd goed. Ik hoefde alleen voor controles naar het ziekenhuis.
Definitief naar Nederland
“Twintig jaar later werd ik weer ziek. Ik moest Curaçao opnieuw verlaten; naar Amerika dit keer. Daar werd ik gekatheteriseerd en kreeg ik medicatie. Ik mocht weer naar huis, maar het ging nu minder lang goed. In het jaar 1999, inmiddels getrouwd en met drie dochters, moest ik weer de gang naar Nederland maken. Ik werd weer gekatheteriseerd, maar nu zei de arts dat die hartklep er ooit wel uit moest. Mijn dochter studeerde inmiddels in Nederland. Ik bleef ziek en besloot daarom met mijn jongste dochter, ook vanwege de betere gezondheidszorg, naar Nederland te immigreren.”
Tweede hartoperatie
“In Nederland werkte ik, zoals ik op Curaçao al deed, in de zorg. Het ging goed in het begin totdat ik mij op een dag op het werk niet lekker voelde. Ik vroeg of ik naar huis mocht. Onderweg voelde ik dat er iets echt niet klopte. Ik besloot samen met een vriendin naar de huisarts te gaan. Hij stuurde mij door naar de Eerste Hulp van het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Na verschillende onderzoeken besloot de cardioloog dat ik dan toch moest worden geopereerd. Ik kon voorlopig niet meer werken. Ik kwam op de wachtlijst te staan voor een hartoperatie; mijn tweede operatie na lange tijd. In mei 2003 werd ik geopereerd. Ik kreeg een mechanische klep en een pacemaker.”
Heimwee
“Mijn hart werkt 30 tot 50 procent en de pacemaker doet de rest. Voor werk ben ik afgekeurd en ik zit nu definitief thuis. Ik geniet van mij kleinkinderen, maar heb soms nog wel heimwee naar mijn werk. Het is gelukkig wel iets wat ik heb leren accepteren.”
