Ik ben 19 jaar en ik kom uit Zeeland. Ik was op 15 april 2018 aanwezig op het sportevent van Harteraad. Dit was erg leuk! In deze blog geef ik jullie eerst een korte kijk op de dag en de activiteiten, en daarna vertel ik waarom deze evenementen zo leuk, maar ook nodig zijn!
Het event
Het sportevent was voor jongeren van 10 tot en met 18 jaar. Ook mocht je een vriend of vriendin meenemen en was er een speciaal programma voor de ouders. Het evenement vond plaats in De Biestheuvel in Hoogeloon, een mooie locatie met goede faciliteiten en leuke activiteiten. Deze dag werd mede mogelijk gemaakt door Xeltis.
Om 10 uur startte de dag. We werden gezellig ontvangen en konden een kopje thee/koffie met iets lekkers pakken. Toen werden de groepen verdeeld. Voor de ouders was er een themagesprek over sporten met een half hart en angsten van naasten door Dayenne Zwaagman (ervaringsdeskundige). Voor de jongeren kon de eerste sportactiviteit beginnen: een klimwand. En wat voor één! Het was geen gewone klimwand met van die blokjes waar je aan vast kunt houden. Op deze klimwand zaten balkjes, touwen, tonnen en netten. Leuk, maar heel lastig, want je hebt helemaal geen grip.
Hierna was er een gezellige gezamenlijke lunch. Het was leuk om iedereen weer even te zien en gezellig na te praten over alle avonturen die we net op klimwand hadden beleefd. Bij de tweede activiteit volgden de ouders een themagesprek door Derk Jan ten Harkel (cardioloog), over veilig en verantwoord sporten voor kinderen met een aangeboren hartafwijking. En de jongeren konden beginnen met het survivallen! We startten op een parcours dat over het water liep. Er waren tonnen waar je doorheen kon kruipen en verschillende touwen waar je overheen kon klimmen. In tegenstelling tot de klimwand, zaten we deze keer niet vast. Dus als je viel, was je nat. Maar gelukkig kon iedereen met droge kleding naar huis gaan. Ook was er de Hendriks-ladder, een hele grote touwladder met lange balken. De afstand van die balken verschilden steeds. Zo lagen de eerste twee balken best dicht bij elkaar, maar zaten de derde en de vierde balk weer een stuk verder uit elkaar. Hier mocht je met drie man op en moest je elkaar helpen om op de volgende balk te komen. Dat viel vies tegen! Wij zijn tot de tweede balk gekomen en daarna durfden we niet meer verder.
Tenslotte hadden we een gezellige gezamenlijke afsluiting. We kregen nog een hapje en een drankje en hadden de kans om even gezellig met elkaar te kletsen. Hierna kon iedereen naar huis toe, moe maar voldaan! Ik heb het in ieder geval erg naar mijn zin gehad.
Ons hart klopt voor elkaar
Zelf ga ik al een tijdje mee met verschillende evenementen van Harteraad. En ik kan zeggen dat deze evenementen niet alleen erg leuk zijn, maar dat ze mij ook erg helpen. Zoals bij dit sportevent. Bij Harteraad voel ik me veilig. Er zijn altijd mensen met een medische achtergrond aanwezig en gaat er een EHBO tas mee. Hierdoor kan ik grenzen opzoeken die ik normaal niet opzoek. En het is fijn om dat eens te ontdekken! Hier heb ik in mijn dagelijkse leven ook veel profijt van.
Ook betekenen lotgenoten veel voor mij. Het is fijn om mensen te hebben die je snappen. En zeker met sport. Iedere hartpatiënt kent het denk ik wel. De blikken van mensen wanneer jij na één rondje rennen hijgend op een bankje gaat zitten. Dat is niet altijd leuk. Maar bij dit event is dat normaal. Ook kijken mensen niet raar op wanneer jij in een vijf meter hoge klimwand zegt: “Man, even rusten hoor! Ik kan nier meer!” En dat is fijn. Als ik samen met lotgenoten ben, heb ik lol, mag ik verdrietig zijn (ook dit snappen zij erg goed, omdat ze in hetzelfde schuitje zitten), heb ik ontzettend de slappe lach, maar kan ik vooral voor 100% mijzelf zijn. Want ik hoef niets te verstoppen, niets uit te leggen, geen vragen te beantwoorden en ik krijg geen rare blikken. Zonder woorden helpen wij elkaar.
Ons hart klopt niet, maar het klopt wel voor elkaar.
Lees hier ook het andere blog van Lynn.
