Zes dagen na de openhartoperatie waarbij de aortaklep was vervangen door een biologische en waarvoor haar borstbeen helemaal open gezaagd was, mocht Anne-Marie (59) naar huis. Het ergste was achter de rug, dacht ze. “Ik had geen idee wat me nog allemaal te wachten stond.”
“Het gebrek aan conditie, de pijn bij het borstbeen en de ribben, vooral bij het hoesten, slapen en het overeind komen, ieder kwartier aandrang om naar het toilet te gaan, het rare droge hoestje dat bij vlagen een stevige hoestbui opleverde. Maar ook de verhoging, de hartslag die minstens 100 was, mijn slechte conditie: ik werd al moe van een boek vasthouden of televisie kijken. Het zorgde allemaal voor onrust, hyperventilatie en vragen. Wat was normaal? Wanneer moet je een arts bellen? En wie bel je dan? De huisarts of de cardioloog? Was dat angst en paniek die ik voelde? Waarom was ik zo emotioneel? Ik herkende mezelf niet meer. Wat overkwam me allemaal?”
“Gelukkig had de huisarts tijd voor me en na wat controles en overleg met de cardioloog bleek alles goed te zijn. De longen en de blaas moesten weer opgerekt worden. Het hoestje kon wel een kwestie van verkeerde ademhaling zijn. Logisch dat alles gevoelig was en dat ik zo weinig energie had voor andere dingen dan herstel van mijn lichaam. En al die emoties, die hoorden bij het verwerkingsproces. Het kon wel een half jaar duren voordat alle spieren en bloedvaten waren hersteld. Had het me van tevoren even verteld, dacht ik. Dan was ik niet zo in paniek geraakt.”
Folder
“Het open gezaagde borstbeen was volgens de informatiefolder van het ziekenhuis na drie maanden volledig hersteld, maar was bij mij toen nog wel pijnlijk vooral bij platliggen en op de zij liggen. Ik kreeg het advies om bij onverklaarbare koorts, infecties, vocht vasthouden, onregelmatige en snelle hartslag, kortademigheid of duizeligheid contact op te nemen met mijn huisarts of het ziekenhuis. ‘Een infectie kan uitmonden in een levensgevaarlijk bacterie op mijn hartklep of –zakje’. Ik moet mijn tandarts informeren en bij verwonding contact opnemen met mijn huisarts. Geldt dat voor iedere schaafwond? Hoe herken je zo’n bacterie? Mijn hartslag is structureel rond de 90-100. Is dat te snel?”
“Plotseling opkomende koorts maakte me bang. Stel dat ik de gevreesde bacterie had? Hoe moest ik dan handelen? Meteen? Of eerst afwachten? Mijn huisarts deed wat onderzoeken en nam contact op met de cardioloog. Die wilde het even afwachten. Waarschijnlijk griep. Zo niet dan bloed laten prikken. Boos, gefrustreerd en angstig vanwege de terugval in conditie dook ik mijn bed weer in.”
Hartrevalidatie
“De eerste hartrevalidatietraining moest ik verstek laten gaan, de tweede woonde ik wel bij, omdat de koorts na twee dagen weg was. Ik hoestte wel veel en dat was voor borstbeen en de ribben niet zo fijn. Het is heel prettig dat je dan lotgenoten treft en voor aanvang van de training ervaringen uit kunt wisselen. Bij de derde training was mijn hartslag tijdens het fietsen erg snel aan de hoge kant (145), ik werd kortademig, kreeg het benauwd, ging transpireren en had pijn op mijn borstbeen en ribben, waarschijnlijk vanwege al het hoesten. De fysiotherapeut bracht me, na overleg met de cardioloog, naar de hartbewaking waar ik op bed allerlei onderzoeken kreeg en waaruit bleek dat ik geen vocht bij hart en longen had en ook geen bacterie. Bij een bacterie zou ik hele hoge koorts hebben.”
“Omdat ik zelf tevergeefs zocht naar informatie over de revalidatieperiode en er nog zoveel onbekend is over hartproblemen bij vrouwen ben ik een blog begonnen.”
Leven met een hart- of vaatziekte
Wanneer er geconstateerd is dat je een hart- of vaatziekte hebt, komen er veel vragen bij je op. Vragen over je leefstijl, over werk en over de kwaliteit die zorgbehandelaars bieden. Harteraad zorgt ervoor dat jij praktische tips en informatie krijgt, zodat jij grip op je leven behoudt. Lees er alles over op de pagina ‘leven met’.
