Het is goed om regelmatig stil te staan bij je gezondheid en kritisch te zijn op je eigen patronen. Dat vindt Almelose zorgondernemer Jos de Blok. Hij spreekt uit ervaring, want begin 2017 kreeg hij een hartinfarct. Dat was voor hem het signaal dat hij anders moest gaan leven.
Jos de Blok is oprichter van Stichting Buurtzorg. Deze thuiszorgorganisatie levert met kleine teams van wijkverpleegkundigen en wijkziekenverzorgenden zorg aan huis. Buurtzorg kenmerkt zich door het ontbreken van dure en stroperige managementlagen. De professionals in de wijk weten zelf heel goed welke zorg iemand nodig heeft. Dit zorgt voor lagere kosten en een betere kwaliteit van zorg.
Jos richtte Buurtzorg eind 2006 op. De organisatie groeide gestaag door. Nu telt Buurtzorg zo’n 15.000 medewerkers en 27 partners in andere landen. ‘Nee, dat was geen keurige 9-tot-5-baan’, zegt hij lachend. ‘Ik werkte soms 70 uur in de week. Het ging allemaal heel goed, maar op een gegeven moment kregen we door die snelle groei gedoe met de Belastingdienst en met zorgverzekeraars. Dat is uiteindelijk prima opgelost, maar het zorgde toen wel voor veel stress.’
Geen zorgen
Jos is sportief aangelegd. Hardlopen deed hij altijd graag en regelmatig liep hij marathons. Hoe drukker hij het kreeg, hoe minder tijd er overbleef voor het sporten. Op een gegeven moment ging hij alleen nog in het weekend hardlopen. Doordeweeks zat Jos vooral; in bureau- en vergaderstoelen en in zijn auto, onderweg naar weer een gesprek, ook ‘s avonds. ‘In 2016 bleek dat ik een heel hoge bloeddruk had. Dat had ik niet verwacht. Ja, ik merkte wel dat ik de laatste tijd kortademiger was, maar in het weekend liep ik nog gewoon twintig kilometer hard. Ik wist ook dat ik problemen zou kunnen krijgen, omdat mijn vader op jonge leeftijd ook hartproblemen kreeg. Toch ging ik niet naar de huisarts.’
Gillende sirenes
In februari werd Jos ineens niet lekker. Hij had net een gesprek in Groningen gehad en was op de weg terug. ‘Ik weet nog goed dat die man tijdens het gesprek zei: ‘Voel je ergens pijn?’ Ja, ik had wat pijn op mijn borst. We beëindigden het gesprek daarom voortijdig. Ik kwam thuis, nam een paracetamol en ging naar bed. ‘s Nachts werd de pijn niet minder. Ik belde een bekende die zei: ‘Moet je niet naar de cardioloog?’ Ik antwoordde: ‘Ach, volgens mij wordt het al minder erg’ en ging slapen. De volgende ochtend bleef ik last houden. Ik ging naar de huisarts. Die maakte een hartfilmpje en concludeerde dat ik vrijwel zeker een hartinfarct had gehad.’ Met gillende sirenes ging Jos naar het ziekenhuis in Enschede. Nog dezelfde middag werd hij gedotterd. En de volgende ochtend nog een keer. ‘Ze hadden namelijk een andere, veel ernstigere verstopping gevonden. Het was een hele opluchting dat ze die tijdig vonden.’
Periode van bezinning
Jos leidde, zoals zijn vriendin het omschreef, een pauzeloos bestaan. Hij ging maar door, enthousiast en gedreven als hij was. Maar het hartinfarct betekende de omslag. ‘Ik ging nadenken: Hoe beïnvloedt dit mijn leven? Kan ik deze baan nog wel blijven doen? Ik voerde veel gesprekken met collega’s en met de Raad van Toezicht. Dat was een intensieve periode van bezinning. We besloten om het eerst eens aan te kijken. Ik bleef er werken en dat gaat goed.’ Jos is wel anders gaan leven. Hij doet tegenwoordig aan yoga en last meer rust in. Vooral ’s avonds doet hij nu een stuk minder. ‘Ik ben weer meer gaan bewegen. Drie, vier keer per week: hardlopen, roeien op het roeiapparaat en fietsen op de hometrainer. Voor de mentale ontspanning werk ik regelmatig in de tuin.’
Zoeken naar de juiste medicatie
Na het hartinfarct bleek het lastig om het cholesterolgehalte onder controle te krijgen. Het werd een ruim twee jaar lange zoektocht naar de juiste combinatie van medicijnen. Jos krijgt nu twee soorten cholesterolpillen, een bloeddrukmedicijn, een maagbeschermer en voor noodsituaties een vaatverwijderaar. Als bloedverdunner gebruikt hij aspirine. ‘Ik zag op tegen de medicatie, want ik heb een hekel aan pillen. Ik gebruikte nooit iets, maar nu moest het wel. Ik merk vooral dat het effect heeft op m’n spieren; die worden strammer. Verder merk ik weinig. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd dat ik medicatie nodig hebt.’
Nog meer yoga
Terugkijkend had hij zijn leven anders moeten inrichten, geeft Jos toe. ‘Ik had de werk-privébalans beter in de gaten moeten houden en meer oog moeten hebben voor mijn fysieke conditie. Ongemerkt kwam ik in een ongezond leefpatroon. Het gekke was: ik kon nog gewoon twintig kilometer hardlopen in een behoorlijk tempo. Toch heb ik mezelf verwaarloosd. Ik maakte lange dagen, had veel stress en dronk ’s avonds vaak nog een glas wijn. En de nootjes niet te vergeten. Ik ga nu ook veel bewuster om met eten.’
Nee, hij heeft geen angst voor weer een hartinfarct. ‘Mijn vriendin vindt dat ik nog te veel doe. Ze wil graag dat ik meer vrij ben en meer aan yoga ga doen.’
Stilstaan bij je gezondheid
Jos daagt graag ook anderen uit om stil te staan bij hun eigen gezondheid. ‘Hiervoor zijn we binnen Buurtzorg een project gestart. Stel jezelf regelmatig vragen zoals: Wat zijn voor mij de risico’s? En hoe kan ik daar goed mee omgaan? Het is belangrijk dat je kritisch durft te zijn op je eigen leefpatronen. En heb je klachten, zoals vermoeidheid, ga dan naar de huisarts voor een check.’
Wil je meer lezen over medicijnen en een hart- en vaataandoening?
Download de gratis special met betrouwbare informatie en ervaringsverhalen