Tijdens een voetbaltraining zakt Bas in elkaar. Het blijkt een hartinfarct. Hij wordt gereanimeerd door drie clubgenoten en belandt in het ziekenhuis. ‘Nu heb ik vijf bypasses, maar ik leef. Dat had heel anders kunnen lopen.’ Na de operatie gaat Bas direct naar het voetbalveld om ‘zijn redders’ een beker te overhandigen.
Met rode wangen van de kou komt Bas zijn favoriete café in Bilthoven binnenlopen. Het is duidelijk dat hij met de fiets is. ‘Heerlijk’, beaamt hij. ‘Ik heb mijn auto weggedaan. Ik doe alles met de fiets of met de trein. Sinds mijn hartinfarct heb ik de drang om meer los te laten. Ik ben losgekomen van spullen en ben kleiner gaan wonen. Bezit doet er voor mij niet meer toe, het gaat erom wat je zelf kan toevoegen.’
Een overwinning
Na die dag op het voetbalveld is het leven van Bas zeker veranderd, maar niet in negatieve zin. ‘Ik ging langzaam weer aan, écht aan. Zoals ik in geen tijden aan heb gestaan’, vertelt hij. ‘Eerst kan je alleen eten en drinken. Alles doet pijn. Naar de wc gaan is een overwinning. Maar ik voelde ook dat alles het weer zou gaan doen, een heel bijzonder besef. Als ik in India had geleefd, was ik dood geweest. Nu zit mijn lichaam vol kabels die mij voorzien van zuurstof en bloed. Maar ik leef.’
Het ravijn in
‘Het klink misschien raar, maar ik zie mijn hartinfarct als cadeau. Kijk maar hoe ik erbij zit’, zegt hij lachend. In het café ruikt het naar verse koffie en de felle ochtendzon schijnt precies op zijn gezicht. ‘Mensen hangen vaak over de reling, dan wordt er bijna altijd een hand uitgestoken. Sommige mensen moeten vallen, het ravijn in. Misschien was ik wel zo iemand. Na dat ravijn ben ik meer op mijn plek gevallen. Het jeukt weer, ik voel mij net 18 jaar. Ik wil nieuwe dingen leren; pianospelen, teksten schrijven, reizen, televisieprogramma’s maken, op de planken staan.’
Meer kan je niet doen
Een jaar geleden was zijn lichaam een werkplaats waar heel wat moest gebeuren. Vijf bypasses krijgt Bas. De tijd in het ziekenhuis voelt als een film. ‘Toen ik voor het eerst bijkwam, hingen mijn kinderen, mijn vriendin, en later mijn twee exen, boven mijn bed. Ze moesten mij keer op keer vertellen wat er was gebeurd. Zelf hield ik niet op over het doelpunt dat ik had gemaakt voordat ik neerviel. Niemand geloofde mij, maar het bleek nog waar te zijn ook. Dat is dan wel weer een komisch detail’, lacht Bas. Hij geeft zich volledig over aan de artsen in het ziekenhuis. ‘Dat is alles wat je kan doen. Het is hetzelfde als een vliegtuig, je hebt geen controle. Natuurlijk ga je er niet vanuit dat je neerstort, maar je weet wel dat het kan gebeuren. Dan zijn alleen geliefden belangrijk, de rest is onzin.’
Wij hebben hem gered
Het eerste wat Bas doet na de operatie, is een WhatsAppgroep aanmaken om zijn clubgenoten te bedanken. ‘Ik stuurde ze een selfie met mijn kinderen. Achteraf hoorde ik dat bij hen toen ook de ontlading kwam. Het besef: het is gelukt, wij hebben hem gered. Elke keer als ik iets bijzonders meemaak, stuur ik ze een foto. Alle mooie momenten in mijn leven heb ik aan hen te danken; een concert met mijn zoon, een mooie zonsondergang, alles.’ Nadat Bas wordt ontslagen uit het ziekenhuis twijfelt hij geen moment. Hij koopt drie grote bekers en gaat naar het voetbalveld om ‘zijn
redders’ te bedanken.
Een mentor zijn
Hoe cliché ook, sinds zijn infarct voelt Bas zich veel sterker dan ooit. ‘Ik geloof dat je in het leven een aantal mentoren tegenkomt, vaak hebben ze wat meegemaakt. Ineens had ik het gevoel dat ik zo’n mentor kon zijn’, vertelt hij. ‘Mensen kunnen altijd en overal een hartaanval krijgen, dan moeten er redders in de buurt zijn. Met de juiste middelen kan iedereen dat zijn. Ik dacht: aangezien wij toch een samenleving zijn, is het goed om ons verantwoordelijk te voelen voor de mensen om ons heen.’ Vanuit die gedachte richt Bas de stichting ‘Hart voor Iedereen’ op.
Reanimatietraining
‘Ik wil mensen laten zien dat iedereen een redder kan zijn. Eigenlijk is het heel simpel: er moet een AED in de buurt zijn en je moet weten wat je moet doen. Ik had geluk met mijn clubgenoten: één van hen was een ambulancebroeder en een ander zit in het leger. Op de club hing een AED met nieuwe batterijen, maar niet iedereen heeft dat geluk.’ Met zijn stichting trekt Bas het land in om reanimatietrainingen te geven aan grote bedrijven, daarbij ontvangen ze ook een AED. ‘Deze bedrijven betalen iets meer geld en geven zo ook een training en een AED weg aan partijen die dit niet kunnen betalen.’ Bas glundert, terwijl hij over zijn stichting vertelt. ‘Misschien is dat ook wel een deel van mijn redding geweest’, stelt hij. ‘Misschien is mijn vuur wel blijven branden, omdat ik nu echt iets kan betekenen.’
Bas Westerweel is bekend van Klokhuis, Fort Boyard, Radio 3, Koffietijd en Mama Mia! de Musical. Bas is ambassadeur van de Hartstichting. Met ‘Hart voor Iedereen’ leert Bas in 2018 5.000 mensen reanimeren.
Dit artikel verscheen in ons magazine. Wil je ook het Harteraad magazine ontvangen? Word dan lid, dan ontvang je het Harteraad magazine drie maal per jaar. Wist je dat veel zorgverzekeraars het lidmaatschap van Harteraad vergoeden?
